Het Hartkompas

 Het is 3 Januari het nieuwe jaar is begonnen, ik lig in bed en hoor de geluiden van de Walking dead van mijn vriend zijn telefoon komen. Ik heb daar zo niks mee ik vind zombies echt stom! Ik voel dat er echt zo een 'i just want a cozy bubble vibe' over mij heen hangt. Ik heb met oud/nieuw lekker een ritueel reinigingsbad genomen en dat voelde als een warme deken om mij heen, intenties zijn gezet... heerlijk. Toch denk ik ook veel na over alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven , met familie vrienden ect. Wat ik misschien nog wel mis en totaal niet mis, dus heel even zet ik mijn leven tot nu als een filmpje in mijn gedachten. Ik ben ook wel trots op mezelf , ik ben niet perfect maar ben al ver gekomen, en er zijn nog zoveel mooie dingen die ik wil gaan doen. De fotoshoot die ik laatst deed zo magisch mooi, daar ga ik deze komende week in alle rust over schrijven, Ondertussen kijk ik naar de wierook mist in mijn kamer, het blijft op 1 plek hangen , het ruikt heerlijk! Van de w

 Innerlijke balans even kwijt zijn , we kennen het allemaal wel. Je bent het gewoon even allemaal zat. Het is teveel van wat er allemaal op je af komt. Huilen , vloeken schreeuwen van binnen heb je al weet ik veel hoe vaak geroepen dat je op bent en het niet meer trekt allemaal. Alleen dit toon je niet naar buiten toe want je wilt niet overkomen als een loser , iemand die de handdoek in de ring gooit. Ben je dan echt een loser als  je aangeeft dat je de balans even kwijt bent, dat je even weer rust en orde wilt en even niet namasté kunt zeggen? Nee natuurlijk niet het is juist heel moedig en krachtig om aan te geven dat het even allemaal niet meer gaat. Maar het zit zo in ons systeem om maar door te moeten gaan dat we onszelf dan voorbij gaan. Ik zou zeggen schreeuw en roep het uit als je even niet meer kan, krop het gevoel niet op maar uit het, laat het er zijn. Praat erover met mensen waarvan je weet dat ze je een warm hart toedragen. Zeg het als het even niet meer gaat. ik snap heel

 Herkenbaar... verschillende soorten fases in je leven waar je mee te maken krijgt, de één heftiger dan de ander. Je weet dat je er toch doorheen zult moeten, leerlessen en kracht uit zult gaan halen. Soms zijn de lessen die we eruit mogen halen kei en keihard maar wel echt nodig om zo de lessen van de fase te kunnen toepassen in ons leven. Het kan pijn doen echt geloof me maar net als de seizoenen die ook allemaal hun positieve vibes mee brengen hebben de fases van ons leven dat ook. Herken je dat wanneer je de fase hebt afgesloten je wel wijzer bent geworden , knopen durft door te hakken en vooral voor jezelf en je eigen power en geluk durft te kiezen. Soms wordt iets ook voor jouw gevoel zo plotseling uit jouw leven gehaald , maar later krijg je het besef dat dit nodig was om een level hoger te gaan . Ieder loopt zijn eigen pad met fases. Als je zo gaat kijken naar de fases in jouw leven, hebben ze dan ook echt een thema , zijn het korte of lange fases, terug kerende fases of juist

 Je kent het wel je intuïtie maar wat doet het nou voor jou, hoe pas je het toe in jouw leven. Ik zal jullie mee nemen in mijn verhaal van intuïtie. Zo vaak heb ik ermee te maken gehad en zo vaak heb ik het genegeerd. Ik noem mijn intuïtie mijn innerlijke raadgever, mijn raadgever diep van binnen die mij wilt helpen bij bepaalde keuzes/ situaties in het dagelijks leven. Wanneer weet ik of het nou echt mijn intuïtie is of gewoon een bepaalde angst. Mijn innerlijke raadgever gaat zelfs door tot in mijn dromen, eigenlijk nog voordat ik ga dromen. Als iets niet pluis voelt krijg ik van binnen zo rondom mijn navel en net iets eronder,....  je zou kunnen zeggen een combi gevoel van naar mijn sacral en basis chakra. Zo een gevoel alsof je in een vage achtbaan zit of gaat overgeven. Vannacht had ik dat gevoel weer. Ik kon maar niet slapen en mijn gevoel van binnen gaf iets aan alsof er iets uit moest . Ik viel in slaap en ging dus meteen dromen. De droom die ik kreeg verklaard gelijk een hoop

 We leven in een wereld waarin het lijkt alsof je steeds maar weer jezelf moet bewijzen. bewijzen dat je het kan en dat je ertoe doet...zucht. Het begint voor mijn gevoel al van jongs af aan. Op school worden kinderen in groep 3...nee wacht geloof zelfs groep 2 al getoetst of ze goed genoeg presteren. Wauw je bent net op aarde en er wordt al zoveel van je verwacht. De kijk mij is , kijk hoe goed ik ben en presteer modus. Op  de basis school, en nee niet alle  basis scholen zetten ze het kind dat goed presteert volgens de norm van school in het zonnetje even extra in the spotlight. In mijn beleving zeg je daarmee dat de rest het dus minder goed doet. Terwijl elk kind het op zijn/haar manier goed doet. De één is de ander niet, waarom zou niet elk kind een dik applaus kunnen krijgen aan het einde van de schooldag omdat ze allemaal op hun manier hun best hebben gedaan. Het zou zomaar kunnen dat een kind zich daar echt rot over voelt en dus gaat denken ''ik ben niet goed genoeg"

 Vrouwen en de verbinding met elkaar.. Ik had geloof ik een week geleden een droom , in de droom zag ik vrouwen staan die met elkaar een hele diepe verbinding hadden. Ik stond te kijken naar de dames en ze keken terug. Ze wilden mij bij hun groep hebben hun community als ware. Deze dames stonden in een rij als ware op een hoge balkon  soort van middeleeuws balkon te dansen. Met hun dans riepen ze mij ook te komen, maar ik twijfelde ik voelde niet meteen de drang om mee te doen en vroeg mezelf af waarom ze wilden dat ik bij ze kwam. Toen werd ik wakker en dacht ik ow wauw ! Ik begreep de droom meteen, het stukje wantrouwen in andere vrouwen , tja waar komt dat nou vandaan hé? Dat zal ik uitleggen en ik denk dat menig vrouw zich hierin kan vinden. Vrouwen als we samen bundelen en elkaar upliften zetten we zoiets magisch neer , kunnen we bergen verzetten en zoveel meer. We kunnen elkaar kracht geven ,van elkaar leren , elkaar op weg helpen, stimuleren elkaar helpen om weer in de kracht va